blended learning in higher education (framework, priciples and guidlines)

موسسات آموزش عالی باید به نحوی پاسخگوی توقعات در حال تغییر مرتبط با یادگیری و فناوری های جدید باشند. دست اندرکاران آموزش عالی، رویکردهای سنتی آموزش را زیر سوال می برند تا ببینند آیا در سطوح بالاتر یادگیری کارساز می باشند یا خیر. یادگیری عمیق و صحیح مستلزم وجود یادگیرندگان فعال می باشد (kuh و همکاران، 2005). افرادی که با فناوری های نوین بزرگ شده اند، خیلی موافق تبادل اطلاعات از طریق سخن رانی نیستند و یادگیرندگان بیشتر به دنبال تجارب فعال و سرگرم کننده در یادگیری می باشند. زمان آن رسیده است که موسسات آموزش عالی از رویکردهای سنتی دوری گزینند تا بتوانند به نحو مقتضی، پاسخگوی جامعه تحصیل کرده کنونی باشند و موسسات خود را منطبق با نیازهای قرن 21 هدایت کنند. این موسسات باید به نحوی برنامه ریزی کنند که دانشجویان فرصت تعامل فعال با اساتید خود را داشته باشند (ایده آل های آموزش عالی). ما باید ایده آل های آموزش عالی را بررسی کنیم و در عین حال روش های فعلی را با دیدی منتقدانه ارزیابی کنیم و نقش تکنولوژی ارتباطات را در ایجاد تعاملات فعال در نظر داشته باشیم. با در نظر گرفتن رویکردهای نوین در ایجاد بحث و مناظره در ایده آل های سنتی آموزش عالی می توانیم این ایده آل ها را احیاء و بازیابی کنیم. در این کتاب نشان خواهیم داد که تنها راه احیاء ایده آل های آموزش عالی، طراحی مجدد آموزش ترکیبی می باشد. در حال حاضر مدیران، اساتید و دانشجویان موسسات آموزش عالی می دانند که باید تجارب آموزشی را به نحوی تغییر داد. اما آموزش ترکیبی چیزی فراتر از بهبود و تغییر نحوه سخن رانی و ارائه مطالب است و در اصل نشان دهنده رویکرد ما به آموزش و یادگیری می باشد. آموزش ترکیبی در حقیقت رویکردی منسجم برای طراحی مجدد کامل فضاهای آموزشی است که آزادانه نقاط قوت آموزش برخط و رو در رو را بررسی می کند. زمانی که آموزش ترکیبی به طور کامل درک و اجرا شود، آموزش عالی به گونه ای بی سابقه از زمان توسعه اش در دهه 1940، تغییر خواهد کرد. چالشی که اینک پیش روی ما است درک صحیح و درست از نیازها، پتانسیل و راهبردهای آموزش ترکیبی است تا بتوانیم به آرمان های آموزش عالی دست یابیم.